میزان ابتلا به بیماری های قلبی عروقی می تواند با توجه به رژیم غذایی افزایش یابد مانند چاقی شکمی،فشار خون بالا و افزایش میزان غلظت گلوکزهای خونی.ترکیبی از این موارد به همراه افزایش میزان تری گلیسیرید و یا HDL پایین به عنوان سندروم متابولیک شناخته میشود و وجود این سندروم خود میتواند به راحتی امکان ابتلا به بیماری های عروق کرونر را نشان دهد .
پیشگیری از چاقی خود میتواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی کمک کند و کاهش میزان چربی های شکمی هم با شدت تصلب شرایین کرونر مرتبط است.
بر طبق مطالعات انجام شده، چاقی یک عامل پیش بینی کننده در بیماری های مزمن عروق کرونری است و کاهش وزن هم میتواند پروتئین انفعالی سی به عنوان عامل التهاب و سیتوکین اینترلوکین 6 پیش التهابی را کاهش میدهد که هر دو با خطر ابتلا به بیماری های عروق کرونر مرتبط میباشند.
فشار خون
کاهش فشار خون به میزان طبیعی ان میتواند احتمال ابتلا به بیماری های عروق کرونر را در اقایان به میزان 37 درصد و در خانمها به میزان 56 درصد کاهش دهد.
غلظت گلوکز خونی
افزایش شدید گلوکز میتواند به ابتلا به بیماری های شریانی منجر شود.حتی برای افرادی که به دیابت مبتلا نیستند هم ناتوانی در تحمل گلوکز میتواند امکان ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد و نرمال سازی ازدیاد قند خون پس از صرف غذا باعث کاهش احتمال ابتلا به بیماری های قلبی عروقی میشود.
تمرینات ورزشی
افرادی که بیماری های عروق کرونر قلب مبتلا هستند با انجام تمارین ورزشی میتواند احتمال مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی را کاهش دهند.به خصوص زمانی که فعالیت شدید است.بنا بر تحقیقات جدید انجام تمارین تحرکی به مدت نیم ساعت در روز پیشنهاد میشود ولی پیش از این مرحله باید بیمار مورد بررسی فیزیکی قرار گیرد و به عملیات قلبی و مفاصل و پاها توجه شود.
