موضوعات مورد بررسی درزمینه سنجش رشد اجتماعی و عاطفی کودکان پیش ازورود به مدرسه  

در مقاله زیر مسائل عمده و چالش های موجود در زمینه ارزیابی رشد اجتماعی و عاطفی در دوران پیش دبستانی  مورد بررسی قرارمی گیرد.
کلیات عمومی  در زمینه رشد اجتماعی و عاطفی کودکان پیش ازورود به مدرسه  درحوزه های مختلف با صلاحیتهای مرتبط با رشد مثبت  دوران کودکی و نوجوانی وجود دارد و اقدامات غیرهمزمانی نیزدراین زمینه انجام می شود.     

بسیاری از این چالش ها بمنظور ارزیابی میزان شایستگی لازم درکودکان در طول زمان انجام می شوند.  بویژه اندازه گیری دامنه اجتماعی و عاطفی این موضوعات به چالش کشیده شده است.  
با ایجاد چالش های مفهومی  شناسایی شخصیت کودک در سالهای پیش ازدبستان و همچنین مراحل بعدی رشد اهمیت بسیاردارد.   چالش های دیگر بر روی شاخص های آسیب شناسی متمرکزنیست بلکه اقداماتی درزمینه رشد مثبت کودکان می باشد.     

لازم است بدانید که ضعف ها و نقاط قوت این پروژه نشاندهنده بی نقصی آن نیست و نبود ضعف تضمینی برای موفقیت پروژه نمی باشد.  بنابراین لازم است که همه شرایط  درنظرگرفته شود.   
همچنین چالش های مرتبط با احراز شایستگی درگروه های  مختلف وجود دارد.  از جمله درمورد کودکانی که دوزبان را یاد می گیرند و از ناتوانی هایی درزمینه یادگیری  سنتهای فرهنگی برخوردار هستند.  اگرچه این چالش ها مختص همه کودکان نمی باشد و ممکن است ارتباطی با رشد اجتماعی و عاطفی کودک نداشته باشد،  با این وجود ممکن است دراین حوزه مشکلاتی ایجاد کنند.   

 کودکانی که ازآموزش دو زبانه برخوردارند ممکن است تفاوتی با سایرکودکان نداشته باشند اما احتمال دارد ارزیابی رشد اجتماعی و عاطفی  آنها نیازبه چالش بیشتر داشته باشد.
علاوه بر این،  تجربه های اجتماعی موجود درگروه های فرهنگی متفاوت می تواند منجر به اختلاف کودک با والدین و یا همسالان خود بشود.  از دیدگاه  فرهنگی این تغییرات می تواند به نتیجه گیری به ظاهر غلط  در مورد  رفتارهای معین منجر شود.   با رشد سریع تعداد فرزندان مهاجران و کودکانی که زبان اصلی آنها انگلیسی نیست، افزایش اقداماتی بمنظور رشد اجتماعی و عاطفی لازم است تا کودک بتواند خود را با تغییرات فرهنگی وفق دهد.   

چالش های روش شناختی  ناشی از عدم تجانس عادی رشد کودک در این سن است.  همچنین در حالی که حوزه اجتماعی و احساسی منحصر به فرد نیست، در نظر گرفتن این موضوع لازم است که بسیاری ازاطلاعات موجود توسط افراد گزارش شده است.   

بسیاری از ارزیابی های اوایل دوران کودکی  به گزارشات پدر، مادر یا معلم استناد می کند.  با این حال آنچه  اعتبار این ارزیابی را پایین می آورد عبارت است ازعدم ارتباط میان والدین و مربیان آموزش دیده زیرا هر یک اطلاعات مشخصی درزمینه های مختلف و پویا درمورد کودک دارند و در این ارزیابی ها رابطه منحصر به فردی میان بزرگسال و کودک ارائه داده می شود.  

امتیاز پدر و مادردراین گزارش به دلیل  آشنایی طولانی مدت با فرزند است اما والدین  کمتر می توانند کودک خود را با کودکان دیگر مقایسه کنند.  از سوی دیگر معلمان پیش دبستانی  با آموزش و پشتیبانی مناسب قادرهستند قضاوت قابل اعتماد صلاحیت کودکان در حوزه های مختلف را عنوان کنند.   

بااین حال، دیدگاه معلمان معمولاً بر طبق رابطه کوتاه مدت با کودک درطول سال تحصیلی و زمانی که معلم هنوز کودک را به خوبی نمی شناسد، ارزیابی می شود.  در حالی که ارزیابی باید از دیدگاه های مختلف انجام پذیرد، استفاده از گزارش معلمان و پرستار نیز درموارد خاص و به دلیل عدم تجانس آن گروه  لازم است.

"دپارتمان روانشناسی کودک و خانواده"