سندرم احتقان لگنی چيست؟
سندرم احتقان لگنی حالتی است که به علت گشاد شدن سیاهرگ های کف لگن و جمع شدن خون در آنها، درد های مزمن در لگن ایجاد میشود و ممکن است بسیار ناراحت کننده باشد. سندرم احتقان لگنی یکی از شایعترین علل درد مزمن در لگن است.
علت سندرم احتقان لگنی چيست؟
درد به علت تجمعات خون در عروق گشاد شده رخ می دهد؛ در واقع این حالت شبیه به واریکوسل در آقایان می باشد، با این تفاوت که در واریکوسل، عروق بیضه گشاد می شوند و ممکن است درد بیضه ایجاد شود. به این دسته از اختلالات که با گشاد شدن رگ ها و تجمع خون داخل آنها همراه می باشد اصطلاحا "واریس" گفته می شود.این درد ها گاها بسیار شدید و ناتوان کننده می باشند. هورمون استروژن (یکی از هورمون های زنانه) می تواند در ایجاد این رگ های گشاد نقش داشته باشد. به همین دلیل این عارضه در خانم ها بسیار شایعتر از آقایان می باشد. تقریبا 15% از زنان باردار به این عارضه مبتلا می شوند؛ اما تنها تعداد کمی از آنها علائم اين بيماري را تجربه می کنند. همچنین درد های بیش از حد دوره های قاعدگی نیز می تواند به علت سندرم احتقان لگنی باشد.
علائم سندرم احتقان لگنی چیست؟
نشانه اصلی سندرم احتقان لگنی، درد های مبهم لگنی می باشد که در انتهای روز تشدید يافته و با دراز کشیدن بهتر می شود. البته این درد ها می توانند به صورت تير كشيدن و خنجری نیز احساس شود.همچنین درد پس از مقاربت جنسی ممکن است افزايش يابد و حتی خوریزی از واژن نیز مشاهده شود. درد كمر، پا و یا نقاط نزدیک به لگن نیز گاها دیده می شود. خستگی ، سردرد و ترشحات واژن نیز از دیگر علائم سندرم احتقان لگنی می باشند.
سندرم احتقان لگنی چگونه تشخیص داده می شود؟
معمولا وقتی پزشکان به سندرم احتقان لگنی شک می کنند که درد های مزمن لگن وجود داشته باشند ولی در معاینه ی لگن هیچ نکته خاصی یافت نشود. بهترین روش تشخیص سندرم احتقان لگنی، سونوگرافی است که عروق گشاد شده را در منطقه نشان می دهد.
گاها ممکن است نیاز به لاپاراسکوپی نیز باشد. در این روش سوراخ باریکی در شکم ایجاد میشود و با استفاده از دوربین، داخل شکم را بررسی می کنند.
درمان سندرم احتقان لگنی چگونه است؟
درمان در سندرم احتقان لگنی شامل تسکین درد و همچنین ازبین بردن رگ های گشاد شده می باشد.
جهت تسکین درد معمولا مسكن های ضد التهابي غیر استروئیدی مانند استامینوفن و یا سایر داروهای مسكن مورد استفاده قرار ميگيرند.
جهت درمان رگ های گشاد شده دو روش کلی وجود دارد:
- در روش اول، انتهای رگ های گشاد شده را بریده و سپس سر آن را می بندند (آمبولیزاسیون).
- در روش دوم، پزشک با تزریق ماده ای به درون عروق، سبب فیبروزه و بسته شدن این رگ ها می شود.