صرع و علائم آن

تشنج عبارت است از حرکات و رفتارغیر طبیعی که به دلیل فعالیت های الکتریکی غیرمعمول در مغز رخ می دهد یکی از نشانه های صرع می باشد. اما همه افرادی که دچار تشنج می شوند، لزوما مبتلا به صرع نیستند، بلکه گروهی از اختلالات با تشنج همراه هستند. 
تشنج غیر صرعی (که تشنج کاذب نامیده می شود) با فعالیت های غیرطبیعی الکتریکی در مغز همراه نیست و ممکن است به دلیل مسائل روانی یا اضطراب رخ دهد. با این حال تشنج غیرصرعی نیز مشابه دیگر تشنج هاست که تشخیص را بسیار دشوارتر می سازد. EEG طبیعی و عدم پاسخ به داروهای صرع از شواهدی هستند که نشان می دهند تشنج بروز کرده مربوط به صرع نیست. این نوع تشنج از طریق روان درمانی یا مصرف داروهای روانپزشکی درمان می شود. 
تشنج تحریک شده تشنجی است که در اثر یک سانحه، پایین بودن سطح قند خون، پایین بودن سطح سدیم خون، تب شدید یا سوء مصرف الکل بروز می کند. تشنج ناشی از تب بیشتر در بین نوزادان بروز می کند اما معمولا تا سن 6 سالگی ادامه پیدا می کند. پس از مراقبت های دقیق برای ارزیابی خطر بروز مجدد این مشکل، بیمارانی که یک بار دچار تشنج شده اند، نیازی به درمان ندارند. 
اختلال تشنج یک عبارت کلی است که برای توصیف هر شرایطی استفاده می شود که یکی از علائم آن تشنج است. اختلال تشنج اغلب به جای صرع استفاده می شود. 
چه کسی به صرع مبتلا می شود؟ 
صرع یک بیماری نسبتا رایج است که حدود 0.5 تا 1 درصد افردا را تحت تاثیر قرار داده است. در امریکا حدود 2.5 میلیون نفر مبتلا به صرع هستند و حدود 9 درصد مردم امریکا حداقل یک بار در زندگی دچار تشنج شده اند. 
چه عاملی باعث بروز صرع می شود؟ 
صرع در نتیجه فعالیت های الکتریکی غیرطبیعی در مغز رخ می دهد. سلول های مغز با ارسال سیگنال های الکتریکی در یک الگوی منظم با هم در ارتباط هستند. در صرع این سیگنال های الکتریکی به شکل غیر طبیعی در آمده و منجر به بروز یک طوفان الکتریکی می شوند که تشنج را در پی خواهد داشت. این طوفان ها ممکن است در یک بخش خاصی از مغز باشند یا کل مغز را فرا بگیرند، که این مسئله بستگی به نوع صرع دارد. 
انواع صرع 
بیماران مبتلا به صرع ممکن است بیش از یک نوع تشنج را تجربه کنند. علت این مسئله این است که تشنج ها فقط نشانه محسوب می شوند. بنابراین لازم است پزشک نوع صرع را نیز تشخیص دهد و تنها تشخیص نوع تشنج کافی نیست. 
صرع چگونه درمان می شود؟ 
اکثر تشنج های مربوط به صرع با دارو کنترل می شوند . رژیم غذایی نیز با دارو مورد استفاده قرار می گیرد. در موارد خاص که دارو و رژیم غذایی به خوبی تاثیر ندارند، جراحی توصیه می شود. نوع درمان تجویز شده بستگی به عوامل زیادی دارد، از جمله تعداد دفعات و شدت تشنج ها و همچنین سن و سال شخص بیمار، سلامت جسمی و سوابق پزشکی وی. 
تشخیص دقیق نوع صرع نیز برای انتخاب مناسب ترین روش درمانی لازم است. 
مقابله با تشنج 
درمان های آموزشی، اجتماعی و روانشناسی بخشی از برنامه درمانی صرع می باشند. مهم ترین اقدام در مسیر مقابله با صرع این است که به محض تشخیص بیماری یا مشاهده علائم به دنبال درمان آن باشید. صرع به بهترین شکل توسط تیمی از پزشکان کنترل می شود که همه آنها حمایت های پزشکی، روانی و اجتماعی را برای بیمار فراهم می کنند. 
اگر فرد بیمار در مدرسه، محل کار، امور مالی، روابط اجتماعی و یا فعالیت های روزانه دچار مشکل شده باشد، بهتر است با افرادی مشورت کند که دارای مشکلی مشابه هستند. اقدام سریع برای درمان صرع به بیمار کمک می کند تا راحت تر و موثرتر با این بیماری مقابله کند. کنترل اضطراب نیز باعث می شود فرد چشم انداز جسمی، عاطفی و معنوی مثبت در زندگی داشته باشد.